Halli i qytetarëve nuk mund të barazohet me hallin e liderëve politikë
Për shqiptarët, sfidat ekonomike dhe sociale kanë qenë të vazhdueshme, duke ndikuar në aspekte të ndryshme të jetës së përditshme, si rritja e kostos së jetesës, papunësia dhe pabarazitë sociale. Këto probleme kanë prekur veçanërisht familjet me të ardhura të ulëta dhe mesatare. Sipas të dhënave, pagat dhe pensionet shpesh nuk janë të mjaftueshme për të përballuar rritjen e shpenzimeve mujore, duke shkaktuar një pasiguri të vazhdueshme për qytetarët.
Nga ana tjetër, papunësia mbetet një problem i rëndësishëm, veçanërisht për të rinjtë, sidomos ata që jetojnë në zonat rurale, ku mundësitë për punësim dhe zhvillim profesional janë të kufizuara. Ky fenomen ka nxitur gjithashtu një valë emigracioni, duke kontribuar në fenomenin e “ikjes së trurit”. Pabarazitë sociale janë gjithashtu një problem shqetësues, pasi përveç hendekut ekonomik mes shtresave të ndryshme, qytetarët shpesh ndihen të pafuqishëm për të aksesuar shërbime bazë si shëndetësia dhe arsimi cilësor.
Në këtë kontekst, prioritetet e kryeministrave të deritanishëm kanë qenë kryesisht të orientuara nga projekte madhore infrastrukturore, të tilla si ndërtimi i rrugëve kombëtare dhe aeroporteve, dhe zhvillimi i zonave urbane. Megjithatë, këto projekte shpesh janë kritikuar për mospërputhjen me realitetin ekonomik të vendit dhe për faktin se nuk adresojnë nevojat e përditshme të qytetarëve. Në vend që të fokusoheshin në përmirësimin e kushteve të jetesës për qytetarët, shumë qeverisje kanë preferuar të investojnë në projekte të mëdha që mund të krijojnë ndikim në imazhin e vendit, por jo domosdoshmërisht në përmirësimin e jetës së qytetarëve.
Një tjetër shqetësim ka qenë mbështetja e oligarkisë, ku shumë shqiptarë besojnë se qeverisja është e lidhur ngushtë me interesat e grupeve të fuqishme ekonomike. Ky perceptim ka krijuar një ndjenjë të shkëputjes së qeverisë nga hallet e përditshme të qytetarëve. Reforma dhe retorika politike shpesh janë promovuar si suksese, por ndikimi i tyre në jetën reale të qytetarëve ka qenë i kufizuar. Kjo ka çuar në një periudhë të mungesës së besimit në institucionet dhe në një vëmendje të madhe ndaj procesit politik, më shumë sesa ndaj zgjidhjeve konkrete për problemet e qytetarëve.
Arrestimet e figurave të larta, përfshirë ministra, ish-ministra dhe kryebashkiakë, kanë hapur debate të mëdha mbi drejtësinë dhe funksionimin e shtetit. Disa i shohin këto veprime si një përpjekje për luftën kundër korrupsionit, ndërsa të tjerë dyshojnë për motive politike ose për përfshirje në lojërat e fuqisë. Kjo ka krijuar një ndjenjë pasigurie dhe ka thelluar perceptimin se këto arrestime po përdoren për të mbuluar dështimet e qeverisë në trajtimin e problemeve kryesore si inflacioni dhe varfëria.
Në këtë kontekst, është e nevojshme që prioritetet e një shteti të fokusohen në zgjidhjen e halleve të qytetarëve dhe jo në interesat e politikanëve. Qeveria e ardhshme duhet të adresojë sfidat themelore si inflacioni, papunësia dhe pabarazitë sociale, përmes reformave të qarta dhe mbështetjes së drejtpërdrejtë për shtresat e ndjeshme të shoqërisë. Proceset ligjore duhet të jenë të pavarura nga ndikimi politik dhe të sjellin rezultate të prekshme për qytetarët.
Përmes investimeve të vogla dhe të mesme, qeveria duhet të vazhdojë të promovojë krijimin e vendeve të punës dhe të nxisë zhvillimin ekonomik në të gjitha zonat e vendit. Kryeministrat dhe liderët e ardhshëm duhet të ndjekin një qasje të hapur dhe transparente, duke bashkëpunuar me qytetarët për të kuptuar dhe zgjidhur problemet reale. Halli i qytetarëve nuk mund të barazohet me hallin e liderëve politikë. Qeverisja efektive që synon përmirësimin e jetës së qytetarëve duhet të jetë prioriteti kryesor i çdo lidershipi. Vetëm duke u fokusuar në nevojat e qytetarëve dhe duke zgjidhur problemet e tyre mund të krijohet një shtet që përfaqëson të gjithë kombin dhe jo vetëm interesat e pakicës.